अहो बत खलः पुण्यैर् मूर्खोऽप्यश्रुतपण्डितः ।
स्वगुणोदीरणे शेषः परनिन्दासु वाक्पतिः ॥
aho bata khalaḥ puṇyair mūrkho’pyaśrutapaṇḍitaḥ |
svaguṇodīraṇe śeṣaḥ paranindāsu vākpatiḥ ||
Oh wonder, alas ! The wicked man, though a fool, is by luck very learned in an unheard of way ! He is the thousand-mouthed śeṣa in proclaiming his virtues and (verily) the god of speech in reviling others.